DKF: „Amatorzy” (2020 r.) reż. Iwona Siekierzyńska

SPOTKANIE Z GOŚCIEM:
Leszek Kopeć – Dyrektor Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni

NAGRODY:
„Don Kichot” Nagroda Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych
Nagroda Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych

Premiera festiwalowa:
Konkurs Główny Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2020

Historia zaczyna się w momencie, kiedy teatr Krzyśka „Biuro Rzeczy Osobistych” (tworzony przez niepełnosprawnych intelektualnie aktorów) wygrywa festiwal. Nagrodą ufundowaną przez zawodowy teatr jest zrealizowanie spektaklu. Wielka radość, wielka szansa, wielkie oczekiwania. Krzysiek z aktorami właśnie pracują nad nową sztuką „Grek Zorba”. Wspaniale byłoby wystawić ją na prawdziwej scenie. Okazuje się jednak, że dyrektor teatru oferując im współpracę, stawia określone warunki. Otrzymał dotację w ramach programu promującego Szekspira i działania osób niepełnosprawnych. Jeżeli chcą wystąpić w zawodowym teatrze muszą się podporządkować.

Krzysiek ma wątpliwości…jednak podejmuje wyzwanie. Rozpoczynają się próby, w których biorą udział AKTORZY ZAWODOWI i „znana twarz” –  gwiazda Wiktoria. Kiedy się pojawia, aktorzy Krzyśka są nią wyraźnie zauroczeni. Na jednej z prób dyrektor oświadcza, że głównej roli nie może zagrać siostra Krzyśka – Mary. Dyrektor jest bezlitosny: z bezzębną, sepleniącą Mary żadnej premiery nie będzie!. Powinna ją zagrać młodsza, ładniejsza aktorka z lepszą dykcją… WIKI! Krzysiek decyduje się na zmianę obsady.

Presja czasu, fascynacja WIKI… Premiera musi się odbyć, ale czy Krzysiek będzie z niej dumny?

TWÓRCY:
Scenariusz i reżyseria: Iwona Siekierzyńska
Zdjęcia: Michał Popiel-Machnicki
Montaż: Agnieszka Glińska, Barbara Fronc
Dźwięk: Radosław Ochnio
Kostiumy: Izabela Stronias
Charakteryzacja: Izabela Karwacka
Muzyka: Marzena Majcher
Produkcja: Autograf, TVP S.A., Studio Fonograf, Studio Orka, MX35, Miasto Gdynia
Film współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej
Producent: Anna Wered

Polska 2020
Czas trwania: 95 min.

OBSADA:
Krzysiek – Wojciech Solarz
Wiki -Roma Gąsiorowska
Matka -Anna Dymna
Dyrektor – Mariusz Bonaszewski
Olbińska – Małgorzata Zajączkowska
Bartoszek – Krzysztof Kowalewski
Marzena Gajewska
Anna Kujawska
Natalia Olszewska
Oliwia Cubala
Renata Klinkosz
Adam Siekierzyński
Ariel Wojtanik
Tomek Macniak
Marcin Wenta
Janek Skiba
i inni

Sylwia Sekret
www.gloskultury.pl/amatorzy-recenzja/
(……) Amatorzy to kino, które skupia się na fabule i przekazie. Na rozmowach i ich znaczeniach. Zdjęcia są poprawne, montaż nie rozprasza, muzyka również. Jak już wspomniałam, nie ma tu dłużyzn, a scenariusz jest skonstruowany tak, by opowiedzieć historię bez zbędnego przeciągania, bez moralizatorstwa, bez wmawiania widzowi, co, kiedy i jak ma czuć. To kino, które oglądamy z zapałem, a emocje przychodzą same; rodzą się na linii film-widz naturalnie, nie trzeba ich wymuszać ani specjalnie podkreślać. Są naturalną częścią tej produkcji, choć mogą się różnić w zależności od odbiorcy.

Teatr Biuro Rzeczy Osobistych istnieje naprawdę i naprawdę działa od ponad dwudziestu lat. Występuję w nim między innymi brat reżyserki, możemy zatem mieć pewność, że twórcy doskonale wiedzą, o czym mówią i, że film robi to właśnie w taki sposób, w jaki powinien. Amatorzy to historia opowiedziana prosto z serca, ale nie znaczy to, że jest pozbawiona filmowego kunsztu – wręcz przeciwnie. Ma w sobie wszystko, czym powinno się charakteryzować dobre dzieło. Zapada w pamięć i na pewno jest to tytuł, do którego wrócę. Jest w nim sporo prawdy o świecie i o nas. Dzieło Siekierzyńskiej przypomina, że choć wszyscy jesteśmy tacy sami i nikt nie ma monopolu na konkretne emocje, to jednak różnimy się i różne zachowania inaczej niekiedy trzeba interpretować i inaczej do nich podchodzić. Jednak Amatorzy nie przylepiają członkom Biura Rzeczy Osobistych łatki ofiar, nad którymi trzeba się litować. Chodzi tu raczej o zrozumienie i empatię, ale nie litość – w żadnym razie. Co więcej, amatorscy aktorzy mogą widzów wiele nauczyć. Jak grać we własnym życiu. Że czasami odgórny scenariusz i przemyślane dialogi nie są potrzebne. Że czasami szczerość, nawet niewygodna, jest potrzebna. Pewna doza naiwności również. Że czasami po prostu trzeba coś wykrzyczeć, bo inaczej rozerwie nas od środka. Albo sprawi, że zgorzkniejemy.

Amatorzy to ludzie, którzy nie są zawodowcami w danej dziedzinie, ale amatorzy to również znawcy i koneserzy czegoś. Miłośnicy. I tak właśnie będę interpretowała tytuł filmu. Bo Mary i pozostali aktorzy to amatorzy kina, amatorzy dobrej zabawy, amatorzy życia. Tak jak my, a czasami nawet bardziej i lepiej.

ZWIASTUN ↓

Bilety dostępne w kasie Teatru oraz online:
Bilety24