DKF: „Kłamstewko” reż. Lulu Wang

– obowiązek wypełniania deklaracji przy wejściu na wydarzenie.

Komedia na podstawie… prawdziwego kłamstwa! Pełna wdzięku, serca, humoru i wzruszeń opowieść o rodzinie, w której wszystkie tajemnice są dozwolone! W roli głównej nagrodzona Złotym Globem dla Najlepszej Aktorki rewelacyjna Awkwafina!

Przed seansem w teatralnym holu zapraszamy na łyk aromatycznej kawy i herbaty, a ten czas umilać nam będą muzycznie uczniowie Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. w Grudziądzu. Młodzi muzycy wykonają dla nas, specjalny świąteczny program – dlatego warto pojawić się w teatrze chwilę przed seansem.

Wystąpią:
‍Trio saksofonowe (II stopień): Julia Rumińska, Wiktoria Karandziej, Aleksandra Kastner – Jakub Gromadziński (pianino).
Trio saksofonowe ( I stopień) – Kacper Dłużyński, Jakub Górski, Jakub Maliszewski – Nadia Krause (pianino)

Opis filmu:

Gdy mieszkająca w Nowym Jorku Billi dowiaduje się o chorobie ukochanej babci Nai Nai, w pierwszym odruchu chce wskakiwać do samolotu, żeby się z nią pożegnać. Jednak rodzina Billi decyduje się zataić przed Nai Nai informację o jej stanie zdrowia i postanawia zorganizować rodzinne spotkanie pod pretekstem skleconego naprędce absurdalnie wielkiego, hucznego wesela jednego z kuzynów. Co z tego, że pan młody zna się ze swoją narzeczoną zaledwie od kilku tygodni! Wszystkie tajemnice są dozwolone, a dzięki temu przyjazd całej rodziny, rozsianej po całym świecie, nie wzbudza podejrzeń ukochanej babci.

Głosy prasy:
„Uniwersalna, pięknie opowiedziana historia, którą pokocha każda widownia!”.
Johnny Oleksinski, New York Post

‍„Ten film to afirmacja życia, która rozgrzeje Wasze serca!”.
James Berardinelli, ReelViews

‍„Awkwafina zachwyca w poruszającej, pełnej dowcipu historii o spotkaniu różnych kultur”.
Wendy Ide, The Guardian 

‍„Film, który napełni Twoje serce miłością, krótko mówiąc, jeden z najlepszych filmów tego roku”.
Clarisse Loughrey, Independent

‍

Recenzja filmweb

Niby wszyscy wiedzą, że życie pisze najlepsze scenariusze, a jednak zawsze znajdzie się ktoś, kto zechce podkoloryzować oryginalną historię – na przykład producenci liczący na wymierne zyski. Na szczęście Lulu Wang, której „Kłamstewko„ opiera się na wątkach autobiograficznych, nie uległa ich namowom. Dzięki temu możemy cieszyć się historią jej rodziny, odnajdując w niej radości i troski, jakie bywają udziałem każdego z nas. Przyznając, że podstawą jej dzieła jest prawdziwe kłamstwo, reżyserka puszcza do widza oko i jednocześnie wręcza mu klucz do jego interpretacji. „Kłamstewko” to bowiem film-oksymoron. Śmiech miesza się w nim ze łzami, miłość wyraża się za pomocą (pozornej) obojętności, a lokalne obyczaje z łatwością dają się przetłumaczyć na uniwersalny język. 

Alter ego reżyserki, 30-letnią Billi (Awkwafina), poznajemy w trudnym dla niej okresie: otrzymuje decyzję o nieprzyznaniu jej stypendium, właścicielka mieszkania sugeruje jej wyprowadzkę, a zza oceanu dociera do niej wiadomość o chorobie ukochanej babci. Diagnoza nie pozostawia złudzeń. Z zaawansowanym nowotworem płuc Nai Nai (Shuzhen Zhou) zostały trzy, przy odrobinie szczęścia cztery miesiące życia. Ku rozpaczy dziewczyny ani jej rodzice, ani dalsi krewni nie wydają się specjalnie przejęci perspektywą utraty seniorki rodu. Chcą się oczywiście pożegnać, zamierzają jednak zrobić to w taki sposób, aby starsza pani nie domyśliła się, co się dzieje. Pretekstem dla rodzinnego zjazdu staje się ślub kuzyna. Nieważne, że para spotyka się od zaledwie kilku tygodni. Jeśli Nai Nai zaangażuje się w przygotowania do radosnej ceremonii, to tym lepiej, bo nie będzie miała nawet okazji pomyśleć, że coś jej dolega. 

Choć zachowanie rodziny Wangów może się nam wydawać cyniczne, stopniowo przekonujemy się, że kierują nimi szlachetne intencje. Obserwując wydarzenia z perspektywy wychowanej w zachodniej kulturze Billi (jako sześciolatka bohaterka przeniosła się z rodzicami do Stanów Zjednoczonych), amerykańscy czy europejscy widzowie mają okazję zrozumieć mentalność Chińczyków wolących przyjąć na siebie ciężar świadomości zbliżającego się końca, niż obarczyć nim umierających bliskich. Nawet wykształcony w Wielkiej Brytanii lekarz, u którego dziewczyna szuka wsparcia, bierze stronę jej rodziny, tłumacząc, że takie postępowanie jest nie tylko powszechnie akceptowane, ale też bardziej humanitarne, bowiem nie odbiera chorym nadziei na wyzdrowienie ani radości życia. 

Przy tym wszystkim reżyserka nie zatraca się w melodramatycznych tonach, refleksyjne sytuacje zgrabnie punktując zabawnymi anegdotami. Kojarzona do tej pory z lżejszym repertuarem Awkwafina („Ocean’s 8„, „Bajecznie bogaci Azjaci„) doskonale wykorzystuje okazję, by zaprezentować nie tylko swój talent komediowy, ale też dramatyczny. Billi Wang to w jej wykonaniu zarazem wygadana ekstrawertyczka, jak i zagubiona młoda kobieta zmuszona zmierzyć się ze swoimi uczuciami i zweryfikować swoje poglądy. Młodej aktorce i partnerującej jej Shuzhen Zhou udało się pokazać na ekranie relację, która choć niewolna od półprawd i niedopowiedzeń, opiera się na szacunku i wzajemnym zrozumieniu. Tytułowe kłamstewko łatwo więc rozgrzeszyć, biorąc pod uwagę, że jego motywacją są dobre chęci. A że nimi właśnie wybrukowane jest piekło? Cóż, okazuje się, że czasem warto podjąć ryzyko.

autor: Ewelina Leszczyńska

źródło www.filmweb.pl/reviews/recenzja-filmu-K%C5%82amstewko-23201