GWT 2018: „Sceny niemal małżeńskie”

wg scenariusza Grażyny Barszczewskiej

Opieka artystyczna: ANDRZEJ PONIEDZIELSKI

Występują:

GRAŻYNA BARSZCZEWSKA – Aktorka Teatru Polskiego w Warszawie

GRZEGORZ DAMIĘCKI – Aktor Teatru Ateneum w Warszawie

Czas trwania spektaklu – ok. 1 godz. 30 min. bez przerwy.

Opis

Teksty satyryczne niezapomnianej Stefanii Grodzieńskiej – mistrzyni inteligentnej i dowcipnej obserwacji rzeczywistości oraz liryczne piosenki Jerzego Jurandota -składają się na ciepły, pełen humoru i życzliwej ironii spektakl, nawiązujący do najlepszych tradycji polskiego kabaretu literackiego.

Premiera spektaklu odbyła się w Teatrze Ateneum (Scena Na Dole) w Warszawie 25 lutego 2011 roku. Przedstawienie weszło na stałe do repertuaru Teatru, spotykając się z ogromnym zainteresowaniem publiczności spragnionej połączenia inteligentnej rozrywki z finezyjną grą aktorów. Zagranych zostało już 150 przedstawień!

„Sceny…”, poza Teatrem Ateneum, goszczą na scenach polskich (m.in. Stary Browar w Poznaniu, XII Festiwal Dwa Teatry w Sopocie, III Krakowskie Miniatury Teatralne, Festiwal Komedii w Teatrze Śląskim w Katowicach, Festiwal Licentia Poetica na scenie kameralnej Teatru Jaracza w Piotrkowie Trybunalskim), jak zagranicznych (m.in. na zaproszenie szwedzkiej Polonii).

Graliśmy również na zaproszenie firmy Multimedia Polska SA (dla której stworzyliśmy „efekt teatru” od zera), czy Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych (w Teatrze Kamienica).

Recenzja

(…) Stefania Grodzieńska pisała liczne felietony radiowe, skecze, książki wspomnieniowe, ale w zasadzie nie pisała sztuk. Barszczewska stanęła więc przed nie lada zadaniem, aby z materiału tak niescenicznego zbudować jednak spektakl, ze swoim rytmem, zmiennym nastrojem, bujnym humorem i lirycznym echem. Wszystko to udało się wyśmienicie, a niektóre z wyciągniętych, a zapomnianych tekstów urodzonej humorystki zabrzmiały niezwykle świeżo i aktualnie.(…)

(…) lekiem na całe zło jest ten precyzyjnie zbudowany spektakl, w którym jako Głos Ducha Teatru wystąpił także (z of fu) Andrzej Poniedzielski, wspierający aktorów radą artystyczną. Skromna scenografia nawiązująca do stylistyki lat 60., podobnie skrojone kostiumy, takt, wdzięk i lekkość formy, wszystko to złożyło się na wieczór satysfakcjonujący każdego, kto łaknie zastrzyku dobrych uczuć.

„Jest się z czego śmiać„. Tomasz Miłkowski Przegląd nr 10/13.03