Stand-up – zakończenie sezonu

Zapraszamy wszystkich na finał grudziądzkiego sezonu komediowego! W ciągu ostatnich dwóch lat spotykaliśmy się niemal co miesiąc w Klubie Akcent, czerpiąc z tej gościnności pełnymi garściami. Udało nam się wspólnymi siłami stworzyć jedną z najlepszych scen komediowych w Polsce. O publice w Grudziądzu mówi cały kraj. Żywiołowość i pobudzenie, które są charakterystyczne dla naszego miasta, sprawiły, że chcą tu występować i występują najlepsi komicy. Przypomnę tylko, że gościliśmy takie osoby jak Łukasz Lotek Lodkowski, Cezary Jurkiewicz, Sebastian Rejent czy Abelard Giza. Każda z imprez była wyśmienita. Teraz zapraszamy Was na ukoronowanie tej dwuletniej współpracy do Centrum Kultury Teatr, abyśmy zakończyli sezon z hukiem i przytupem. Potem damy sobie odpocząć przez wakacje i wrócimy z jeszcze większym hukiem i jeszcze większym przytupem we wrześniu!

Wystąpią:

Jasiek Borkowski – człowiek ze wszech miar niedopasowany do życia. Za delikatny jak na dresiarza, zbyt spięty jak na komika, ale też potwornie nieogarnięty jak na zwykłego uczestnika życia (do dzisiaj nie wie, jak się płaci podatki i czemu). Gościliśmy go w lutym 2016, jedna z najciekawszych postaci polskiego stand-upu.

Paweł Chałupka – Jasiek sypia z jego siostrą. Zupełnie poważnie. Sam Paweł to wulkan energii na scenie, pełen gniewu i szaleństwa, a także stawiający pytania rzędu granicznych. Jeden ze zwycięzców Antrakt Stand-up Festiwalu.

Błażej Krajewski – spec od imitacji głosów i wykorzystywaniu ich w swoich setach komediowych. Zdecydowanie jeden z najzdolniejszych komików, którzy przecierają szlaki dla kolejnych śmiałków tej formie komedii.

Tomasz Kwiatkowski – rodzimy komik, gospodarz sceny. Choć sam mówi, że czego się nie dotknie, obraca się w proch i pył, to jednak stworzył w Grudziądzu jedną z najlepszych scen stand-upowych w Polsce. Na scenie mocno zdenerwowany, wręcz agresywny. Występy to dla niego pojedynki na ringu, gdzie w jednym kącie jest on, a w drugim kącie cała reszta świata.

Piotr Popek – człowiek o wielu twarzach i żadnej uśmiechniętej. Zapytany o to, jak ostatnio czuł się na rodzinnej imprezie, zaczyna patrzeć na rozmówcę jak zaciekawiony szczeniak, bo nie rozumie postawionego przed nim konceptu. Zdecydowanie pokochany przez grudziądzką publikę. I każdą inną, bo jego chce się przygarnąć.

Bartosz Zalewski – abstrakcja i awangarda, ale oparta w każdym punkcie o prawdę. Jego historie, choć niepokojące, gdzieś się zrodziły, skądś się wzięły. I każdy kto go słucha zastanawia się, czy on ma takie szalone życie czy umysł? Na to pytanie, odpowiem pytaniem: a to nie można mieć obu?