Gala Światła i Energii: „Genesis” – spektakl plenerowy

W związku z charakterem przedstawienia „Genesis” informujemy, iż spektakl przeznaczony jest dla widzów powyżej 16. roku życia.

Teatr A

Archetypiczny tekst, przez wieki interpretowany na różne sposoby, wywarł fundamentalny wpływ na kształt europejskiej wyobraźni. To jemu zawdzięczamy żywotne koncepcje pochodzenia świata i człowieka, koncepcję winy i zadośćuczynienia, wreszcie koncepcję utraconego i odzyskanego na powrót raju. Muzyka Jacka Dzwonowskiego, sześciometrowe ekrany z projekcjami multimedialnymi zestawiającymi wybitne dzieła malarskie ze współczesnym video-artem, bogata i funkcjonalna scenografia: bombastyczne kostiumy, szczudła, kukły, ogromne machiny i żywy ogień przeprowadzą widza od Stworzenia, poprzez Upadek, aż do Potopu.

Recenzje:

[..] w blasku reflektorów pojawia się zbudowany z kości i krwi – człowiek… Mężczyzna. – Goły!!! On jest goły! – moja kurpulentna sąsiadka jest wyraźnie w szoku. – Kaśka! Nie patrz! – jej głos przeciska się do przodu przez rzędy głów, gdzie stoi jej dziesięcio może jedenastoletnia córka. Przez chwilę wydaje mi się, że matka nakaże odwrót. Ale nie. Zostają. A człowiek nic. Stoi. Z rozpostartymi, jak skrzydła, ramionami, otoczony idealną, białą linią okręgu. – Patrz! Kaśka, patrz! – szepcę w duchu.

[..]

Patrz Kaśka na ludzkie ciało, ale inaczej niż twoja matka. Patrz jak Marek Witruwiusz, jak Leonardo da Vinci. Przyjrzyj się temu genialnemu, precyzyjnemu obiektowi architektonicznemu. I pamiętaj, że jest ono dziełem natury!

Choć matce towarzyszy też syn, trzy – cztery lata młodszy od Kaśki, ta nie reaguje jak poprzednio, gdy na scenie pojawia się Ewa. Naga. Teraz to ja mam ochotę wykrzyknąć: – Kaśka! Patrz! Patrz, jak Adam dotyka Ewę. Patrz jak gestem wyraża swą troskę, czułość i szacunek wobec kobiety. To nie jest seks, Kaśka. To jest Bliskość. Jej źródłem nie jest porozumienie ciał, ale porozumienie dusz. Z bliskości rodzi się Miłość. Takiej miłości w podręcznikach nie zobaczysz. I wokół siebie… raczej też nie. Dlatego patrz uważnie, byś wiedziała, czego wymagać w dorosłym życiu. [..] Spróbuj zapamiętać tego Adama i tę Ewę, spróbuj zapamiętać te obrazy… i gdy będziesz już kobietą dąż do tego, Kaśka, dąż. A będziesz szczęśliwa!

Raj i ten na scenie, i ten na obrazach Hieronima Boscha znikają, bo Ewa zrywa jabłko. Jak w „Księdze rodzaju” dzieją się rzeczy i mroczne i straszne. – Kaśka! Nie patrz! – chciałabym krzyczeć, gdy brat zabija brata. Chciałabym zasłonić jej oczy, by nie widziała, co człowiek uczynił z boskością swego ciała. – A zresztą… patrz, Kaśka i wyciągaj wnioski. Patrz na ludzkie grzechy. Na te opasłe, obżarte brzuchy. [..] Patrz na monstrualnej wielkości piersi i genitalia. Mocno przerysowane, ale być może to jedyny sposób, byśmy dostrzegli, co zrobiliśmy z boskością swego ciała. Jak go uprzedmiotowiliśmy, urynkowiliśmy. [..]

/Nowiny Andrychowskie, sierpień 2005/

Kultura/ Widzowie oczarowani premierą „Genesis” oklaskiwali polski TeatrA na Starym Rynku — a Arka Noego pływała przez podobny do potopu deszcz.

Na początku był fajerwerk i niebieskie światło, fosforyzujące balony, wielometrowe kolosy z drutu. Przynajmniej według polskiej grupy teatralnej TeatrA. W sobotę świętowała ona z ogromnym sukcesem swoją premierę Genesis na Starym Rynku. Pod gołym niebem i w ulewnym deszczu, zupełnie jak każe tradycja, jak stwierdziła inicjatorka Maria Golebiewski przed polską restauracją Gdańska — także w ubiegłym roku otworzyło niebo swoje zęby. Młodzi aktorzy z Gliwic pokazali mimo tego tak naładowaną efektami jak i innowacyjną interpretację pierwszej księgi Starego Testamentu.

Tak odważni jak i uroczy.

Światło miga, na dwóch wielkich ekranach drgają kolorowe obrazy do gwałtownej muzyki, przypominające filmy science-fiction. Z ciemności absolutnego początku wykluwają się biało ubrane postacie, ujeżdżają ogromne druciane pojazdy, pokryte folią i przypominające prehistoryczne zwierzęta. Zarówno odważnie jak i uroczo wkraczają później w centralny punkt postrzegania ci, o których w trakcie dalszego przebiegu historii tak naprawdę chodzi: Adam i Ewa wchodzą do jeszcze pokojowego raju, tak jak Pan Bóg ich stworzył.

Ale ci młodzi aktorzy potrafią być nie tylko monumentalnie-epiccy: po tym, gdy Adam skosztował jabłka, płonie raj już zupełnie dosłownie. Szerzy się grzech, szaty opadają, dopełniająco pryska bita śmietana, z głośników szaleją rytmy techno-beats.

Długi zachwycony aplauz otrzymali artyści, którzy od choreografii przez muzykę do scenografii wszystko wykonali sami, aż na dobry koniec arka Noego wypłynęła w morze i głos z nieba oznajmił nowy początek.

/Neue Rhein/Ruhr Zeitung, 27.09.2004/

Polski teatr uliczny ze świetną premierą na Starym Rynku

Teatr A tworzy teatr i pozwala zapomnieć o ulewnym deszczu podczas gorąco oklaskiwanej premiery na Starym Rynku. Polscy artyści wyczarowali z mieszaniny tańca, muzyki, światła i ognia – Genesis, pierwszy rozdział Starego Testamentu, jako wspaniały awangardowy spektakl.

[..]

Ich przestawienie z bogatym wyposażeniem ale brylantowym minimalizmem w swoim oddziaływaniu, celowało w nerw publiczności. Genesis: grzech, kto mógłby udawać, że jest inaczej. Powstanie świata jako gwałtowny, świetlny efekt fajerwerku. Ogniowe wystrzały, płonące kulisy. Wysocy biegacze na szczudłach potykają się przed sceną. Na rozjaśnionych projekcjach video – nocne niebo. Do tego przeplata się siła wyrazu z nieoczekiwanymi pomysłami.

Przerysowane, a jednak dla każdego zrozumiałe. Sztuka, która idzie nowymi drogami, nie podchlebiając się szerokiej publiczności. Ulewny deszcz nie musi być inscenizowany. Gorące wybuchy ognia- tak, one płoną w oku i w uchu widza podczas grzesznej gry przy dźwiękach techno-beats.

Ordynarni tancerze i tancerki Gogo promieniują w krwistoczerwonych promieniach światła. Tymczasem z elementów kulis scenicznych zespół zbija sobie arkę, która także jako pomysł artystyczny mogłaby być eksplozją.