„O Rybaku, Złotej Rybce i Śpiącej Królewnie”

Premiera:
4 XII 1999
Reżyseria:
Zbigniew Kulwicki
Scenografia, kostiumy:
Dariusz, Katarzyna Syrkowscy
Muzyka:
Piotr Jan Ulatowski
Obsada:
Rybakowa: Aleksanda Perz
Rybak: Zbigniew Kulwicki
Różyczka: Magdalena Przyborowska
Książe: Grzegorz Piotr Kołodziej
Aniela: Ewa Siemieniuk
Demon: Beniamin Koralewski

Czas trwania spektaklu:
60 minut (bez przerw)
Ilość aktorów:
6
Obsługa techniczna:
3+kierowca
Nagłośnienie:
minidisc

„O Rybaku, Złotej Rybce i Śpiącej Królewnie” to widowisko adresowane do dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym szkolnym.
Rybak i jego żona żyli szczęśliwie. Choć byli biedni, niczego im nie brakowało… Aż pewnego dnia, gdy Rybak udał się na brzeg morza, do Rybakowej przybył zły czarownik Demon. Zażądał, by podążyła z nim tam, gdzie obdarzy ją bogactwem. Ona jednak wolała pozostać w ubogiej chacie. Rozzłoszczony Demon, rzucił na nią klątwę…
Tymczasem Rybak złowił złotą rybkę, która ofiarowała mu tajemniczą, piękną perłę. Ponieważ nikt o niej nie mógł usłyszeć ani jej zobaczyć, Rybak ukrył perłę nad morzem. Kiedy wrócił do domu, nie przywitał go uśmiech żony, a jej żądania: pałacu, królewskiej korony, władzy… Żądania spełniały się, ale natychmiast pojawiały się nowe… Aż Rybakowa postanowiła opuścić Rybaka. Wtedy powiódł ją na morski brzeg i pokazał jej perłę. Wówczas Rybakowa stała się taka, jaka była dawniej: śliczna i pogodna.
Rybak i Rybakowa żyli jeszcze szczęśliwiej. Jednego tylko pragnęli: dziecka. Ich marzenie się spełniło: Rybakowa powiła córeczkę, którą nazwali Różyczką. Radość rodziców nie trwała długo: Demon znów rzucił klątwę: nim dziewczynka skończy szesnaście lat, ukłuje się i umrze. By uchronić Różyczkę przed niebezpieczeństwem, Aniela zabrała ją do Ogrodu Snów. Tutaj znalazł ją Książę: wyśnił ją i pokochał. Książę zniknął, a Różyczka ubłagała Anielę, by pozwoliła jej wrócić do domu wieczorem, w przeddzień szesnastych urodzin. Wróżka uległa prośbom. Różyczka ukłuła się i zasnęła – lecz przed śmiercią uchroniło ją uczucie Księcia.. Spałaby pewnie sto lat, albo dłużej, gdyby Książę nie zwyciężył Demona i jej nie przebudził. Tak oto dzięki miłości dobro zyskało przewagę nad złem.
Sztuka – zainspirowana baśniami Jakuba i Wilhelma Grimmów O rybaku i jego żonie i Śpiącą królewną – pokazuje znaczenie i wartość dobra, szlachetności i miłości. Łączy wartką akcję z poetycką nastrojowością, a przedstawienie – starannie zrealizowane, ciekawie i ładnie opracowane scenograficzne – ma charakter spektaklu muzycznego. Oryginalna muzyka i liczne, pięknie wykonywane piosenki nadają mu walor edukacyjny: widowisko zapoznaje młodych widzów z konwencją teatru muzycznego.